Angst voor controleverlies vaker bij vrouwen

Angst voor controleverlies is een zeer vaak voorkomend probleem, wat vaker bij vrouwen voorkomt dan bij mannen. Logisch, omdat in je genen het geheugen opgeslagen zit van je voorouders. En laten we nu weten dat vrouwen tot niet zo lang geleden niet veel te vertellen hadden over hun leven, dan begrijp je wellicht wel dat sommige mensen - vrouwen in dit geval - iets meer ‘belast’ zijn met angst voor controleverlies dan andere mensen.

Hoe zou je het vinden als je in een vorig leven op een dag bij armen en benen vastgepakt werd en afgevoerd werd om vervolgens opgehangen te worden. Wat denk je dat je geheugen opslaat als je ligt te spartelen aan een touw, met je armen op je rug gebonden. Hoe belangrijk is controle over je leven dan geworden? En hoe zou je het vinden als je als vrouw een onderdanige rol moet vervullen en je man uit verschillende keuzes een desastreuze keuze maakt. Dat je gevoel en je verstand zeggen dat het ‘verkeerd’ gaat, maar dat je dat niet mag zeggen, omdat de consequenties te groot zijn (verbanning, fysiek geweld, aantasting in eer man). En dat het dan ook verkeerd gaat. Zou er dan in je nieuwe leven bij zo’n moment niet een vreselijke angst komen als je partner een verkeerd besluit neemt. M.a.w. is het misschien niet beter om alle beslissingen te maken of je zegje erover te doen?

In het dagelijkse leven kan deze angst voor controleverlies zich ook uiten in bv dat je voor bepaalde spannende momenten altijd ziek wordt, zodat je een goede reden hebt om niet mee te hoeven gaan. (psycho-somatisch, heet dat) De gedacht alleen al eraan dat iemand over jou controle heeft, kan ervoor zorgen dat je die controle gaat proberen te neutraliseren/ontmantelen in de vorm van provocatief en saboterend gedrag. Je weet/voelt dat er iets staat te gebeuren wanneer er iets gaat gebeuren waarbij jij de controle uit handen moet geven, waardoor je ruzie gaat maken over iets anders om de aandacht af te leiden.