Tekenen en Wonderen - Neville Goddard

"De Heer leidde zijn volk uit Egypte met tekenen en wonderen." 

Het onderwerp van vanavond is 'Tekenen en wonderen’, zoals ons wordt verteld in het 6e en 20e hoofdstuk van het boek Deuteronomium: "De Heer leidde zijn volk uit Egypte met tekenen en wonderen." 

Welnu, de Bijbel is van het begin tot het einde goddelijke geschiedenis. Maar deze geschiedenis is geen geschiedenis zoals jij en ik die begrijpen. Met andere woorden, je zou het nooit door historisch onderzoek kunnen bewijzen of weerleggen; en elke religie in deze wereld die afhankelijk is van historische en wetenschappelijke bevestiging is in feite geen vaststaand feit.

Laten we nu de bijbel nemen, deze goddelijke geschiedenis. Het is jouw geschiedenis, een geschiedenis die jij en elk kind geboren uit een vrouw zal ervaren. Elk kind is Adam, en Adam wordt gedwongen ongehoorzaam te zijn. Zoals ons wordt verteld in het elfde hoofdstuk van het boek Romeinen, dat "God een ieder tot ongehoorzaamheid heeft overgeleverd, opdat hij zich over allen ontfermt" (vers 32). Dus Adam is het kledingstuk dat God draagt. En die ongehoorzaamheid heeft één opmerkelijk doel: hij eet van de boom van kennis van goed en kwaad opdat het geweten geboren kan worden. En zo wordt het geweten geboren door de schijnbare ongehoorzaamheid. 

Dan gaat hij door de ovens van verdrukking. Maar hij heeft tenminste een geweten en hij weet wat goed is en hij weet wat verkeerd is. Hij schendt het keer op keer. En dus is het van Adam tot Noach een pure hel in de Schrift, want alles is voor eigen gewin; en dus begraaft hij eenvoudig zijn geweten dat hem vertelt dat het verkeerd is, en gewoon, nou ja, met als doel zelfgewin. Dan wordt ons verteld dat dit allemaal is weggevaagd, en dan beginnen we met Noah.

Onthoud dat dit allemaal toestanden (bewustzijnsstaat) zijn. Elk karakter in de Bijbel is een bewustzijnsstaat. Het zijn gewoon personificaties van de eeuwige toestanden van de ziel waar het individu doorheen gaat als een pelgrim. Dus gaat hij eerst via Adam naar Noach. We vinden nu het personage Noach genaamd, want hier is Noach de eerste bewerker van het land, het eerste begin van de beschaving (Gen. 11:20). Toen dronk hij met succes van de vrucht van de wijnstok, en hij werd dronken, en merkte dat hij volledig blootgesteld was, maar volledig dronken, platgedrukt en onbedekt. Dan wordt ons verteld dat zijn zoon Cham binnenkwam en hem in zijn naaktheid zag, en toen vertelde hij het aan zijn broers Sem en Japeth. Ze brachten een laken en liepen achteruit, zonder zich om te draaien, bedekten ze de naaktheid van hun vader zodat ze zijn naaktheid niet zouden zien. Toen hij opstond uit zijn dronkenschap en weer normaal werd en ontdekte dat zijn zoon Cham zijn naaktheid had gezien, vervloekte hij Kanaän... niet Cham. Hij vervloekte Kanaän en zei: 'Vervloekt zij Kanaän; u zult een slaaf van slaven zijn voor al uw broeders' (vers 24). Dus dat is nu een nieuw begin. Welnu, wie is deze Noah en de bewustzijnsstaat, wanneer jij en ik een bepaalde poging beginnen om een ​​beschaving te creëren, om echt vooruit te komen? Wie is deze Ham die mijn naaktheid zag? Want het woord Cham betekent in het Hebreeuws 'leven'. Het is Cheth Mem - het is het leven zelf. Hij vervloekt Kanaän en Kanaän is de wereld die vervloekt is.

Je kunt Kanaän pas begrijpen als we nu naar het volgende personage springen waar jij en ik echt in deze wereld beginnen. Het volgende personage is Abraham. Het is echt Abram in het begin van dit alles, wat geloof is. Dit alles is dus een beroering. Dan wordt Abram in een diepe slaap gebracht en dan daalt een angstaanjagende en angstaanjagende duisternis over Abram. Terwijl hij slaapt, spreekt de Heer tot hem en zegt hem dat hij Haran moet verlaten en naar Kanaän moet migreren. Daar zullen hij en zijn nakomelingen tot slaaf worden gemaakt als vreemdelingen in dit vreemde land, en zij zullen 400 jaar lang slaven van slaven zijn; dan zal hij hen met tekenen en wonderen verlossen. Dus elke afstammeling van Abraham zal dit land binnengaan en volledig tot slaaf worden gemaakt. Hij moet Haran verlaten. Welnu, Haran betekent "heiligdom, het is de oase van rust, een troost." Hij moet deze onschuld verlaten en naar een wereld van ervaring gaan; en in de ervaringswereld gaat hij door alle vuren van de hel. Voor elke denkbare situatie die de mens ooit zou kunnen bedenken, moet de mens, het individu, doorheen gaan als hij Kanaän binnengaat. En daar blijft hij 400 jaar.

Nou, hij bedoelt niet 400 jaar zoals jij en ik jaren met de klok zouden meten. Vierhonderd is de numerieke waarde van de laatste letter van het Hebreeuwse alfabet, die de symbolische waarde van een kruis heeft - het is Tau. En dus is de tweeëntwintigste letter een kruis. En dus draag ik dit kruis voor dat tijdsinterval dat 400 wordt genoemd, alleen vanwege zijn symbolische betekenis, zijn numerieke betekenis; maar niet 400 zoals jij en ik 400 jaar zouden meten. Hoe lang is het, nou ja, sommigen beweren 6.000 jaar, anderen 8.000 jaar ... maar, echt, wie weet? Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Ik weet alleen dat er tekenen en wonderen zijn die me het einde van het verhaal vertellen. Hoe lang ik dit als jaren heb meegemaakt, ik heb geen flauw idee. Maar als ik de Bijbel zorgvuldig lees, weet ik door de tekenen die in mij beginnen te verschijnen, dat ik aan het einde ben, het einde van de reis alleen vanwege de tekenen.

Nu is het verhaal Jezus, Jezus Christus, vanaf zijn ontvangenis door de Heilige Geest tot aan zijn hemelvaart een teken dat door God is gegeven aan degenen die het zullen ontvangen. Het is een teken. De woorden worden in de mond van de profeet Simeon gelegd: "En het kind is een teken voor de val en de opkomst van velen in Israël" (Lucas 2:34). Maar het is een teken... en mensen beschouwen het kind als een feit. Het kind is een teken, zoals ons verteld in het 2e hoofdstuk van het boek van Lucas, toen de engel van de geboorte de herders vertelde dat ze hun een teken zou geven; en dit is het teken van de gebeurtenis vlak ervoor: "Je zult een baby vinden, gewikkeld in doeken." Ze haastten zich naar Bethlehem om het kind te vinden, precies zoals voorspeld, om de profetie van Micha te vervullen. In het 5e hoofdstuk van het boek Micha, daar zul je lezen, Bethlehem... en dan wordt Bethlehem gepersonifieerd als de vrouw die zwanger werd door de Heilige Geest; en zij was zo klein onder de families van Juda; en hoe zou Bethlehem haar deze grote eer moeten schenken? Vervolgens wordt ons in dit 5e hoofdstuk verteld dat ik je in alle dingen zal overgeven en je zal vergeten totdat zij die weeën heeft, voortbrengt (vers 3). Wat ze voortbrengt, zal de heerser in Israël zijn, maar het zal een teken zijn... dit zijn allemaal tekenen van begin tot eind.

Het is dus geen geschiedenis die een archeoloog in deze wereld, door zijn zoektocht, ooit zou kunnen vinden om de bewering te ondersteunen dat deze dingen ooit op aarde hebben plaatsgevonden. Omdat niet één karakter van de Schrift deze aarde bewandelde als een individu, zoals jij het bewandelt, zoals ik het bewandel. Het zijn de eeuwige toestanden, die op een dag iedereen zal zien, zien in hun verbeelding - zoals ik ze allemaal heb gezien, gezien waar ze echt thuishoren, in mijn verbeelding. Ik heb Abraham gezien; niet zoals de wereld het denkt, om Joseph te zien, om ze allemaal te zien, allemaal in mijn verbeelding. En om ze op een bepaalde focus te zien, wanneer ze allemaal samen één man vormen, en die man is Jezus. Als je goed naar hem kijkt, kijk je naar jezelf. Je weet wie hij is, de Heer der Heren, en als je goed naar hem kijkt met alles in hem, is het er maar één. Maar wanneer het gefragmenteerd is, worden het ongenummerde karakters en dit zijn allemaal toestanden, de toestanden die eeuwige toestanden zijn waar elke ziel doorheen moet.

Dus hier, deze tekenen en wonderen, zoals verteld van het allereerste begin tot het einde, is het enige dat ik je kan vertellen dat ik weet: wanneer ze in je beginnen te gebeuren, ben je aan het einde. Omdat ik geen andere manier ken om de tijd tussen het betreden van de staat te meten... want het echte werk begint bij Abraham. Dus als hij hem een ​​kind belooft en “Abraham verheugde zich dat hij mijn dag zou zien; hij zag het en was blij” (Johannes 8:56). Nou, hoe kon je Abraham ooit kennen, hij ging me duizend jaar voor? "Voordat Abraham was, BEN IK." Nou, ik ben, net als jij, van de Oude van Dagen. We waren al voordat het hele ding tot stand kwam, en dit werd tot stand gebracht met een doel: om onze creatieve kracht te creëren en uit te breiden. De enige reden voor dit stuk is om de scheppende kracht van God te ontwikkelen, welke kracht Jezus Christus is. Zoals ons wordt verteld: “Jezus Christus, de kracht en de wijsheid van God” (1 Kor. 1:24). Maar de mens denkt dat Jezus Christus een individu van buiten is. Is helemaal niet zo! Denk altijd aan Jezus Christus als het kleine kind... denk altijd aan hem als het kleine kind. En iedereen moet Jezus Christus voortbrengen, zoals ons verteld in het derde hoofdstuk van het boek Galaten. En iedereen begint met Abraham, wat slechts een staat is, maar we gaan allemaal die staat van geloof binnen en alleen door geloof worden we geleid en gaan we gewoon voorwaarts, en aan het einde brengen we het kind voort. Dus hij zag me en verheugde zich dat hij mijn dag zou zien. Zag wat? Hij zag het kind, het lachende kind, Isaak genaamd, dat werkelijk het prototype van Jezus Christus is (Gen. 17:18).

Dit zijn dus de tekenen en het zijn tekenen van begin tot eind in de Schrift. Dus ik zal je vertellen over de tekenen, en als ze beginnen te gebeuren, kijk dan niet achterom om te vragen hoe lang je al op reis bent. Je hebt symbolisch 400 jaar gereisd. De 400 jaar kunnen zijn zoals we de tijd meten 8000 jaar. Het kan 6000 jaar zijn. Ik weet het niet, ik heb geen flauw idee deze nacht. Als ik het ooit krijg, zal ik het je vertellen voordat ik vertrek. Maar tot die tijd kan ik je alleen maar zeggen dat de tekenen de maatstaf van het einde zijn. En het eerste teken dat Gods meest majestueuze daad in de wereld is, is de opstanding. Dat is zijn grootste teken en alle andere tekens worden begrepen in het kader daarvan... dat is de opstanding. En dan zul je weten wie je bent, dat je God was voordat je mens werd. U bent nooit minder dan God geweest, maar u deed het voor één doel en slechts één doel dat God de enige is: "Hoor, o Israël: de Heer onze God is één Heer." Hoor, o Israël: De IK BEN, onze IK BEN is één IK BEN (Deut. 6:4) – maar vanwege creatieve krachten en om creatieve redenen fragmenteert het zichzelf in de Elohim. De Elohim is een meervoud - de goden. En dus is elk wezen in deze wereld een van de Elohim, en verstrooid voorbij de wildste droom. Op een angstaanjagende reis, een angstaanjagende reis, waar uiteindelijk, wanneer hij de weg heeft bereid om alles te verlossen, iedereen zal worden verlost - niet één zal verloren gaan - en terug zal komen in de eenheid die IK BEN is. En die IK BEN, zoals we jullie onlangs vertelden, wordt de Vader genoemd - dat is zijn geweldige naam.

Dus het eerste teken, het echte eerste teken van het ontwaken, is de opstanding, waar je wakker wordt en jezelf in je schedel begraven vindt. En dan beginnen er dingen te gebeuren. Begraven in je schedel... Een zaadje moet in de grond vallen en sterven voordat het levend wordt gemaakt. Als het niet in de grond valt en sterft, blijft het alleen en brengt niets voort. Als het in de grond valt en sterft, dan brengt het honderdvoudig voort. Dus het zaad, de Elohim genaamd, valt in de grond die je schedel is en daar sterft het. En dan na een angstaanjagende droom om te scheppen in deze wereld van de dood, schept het nog steeds, schept het van alles, en dan ontwaakt het. Als het ontwaakt, herrijst het, want het was dood, en dan komt het naar buiten, wat bewijst dat wat een schedel was, in een baarmoeder is veranderd. Het was een graf en het graf werd een baarmoeder. Dan komt het uit de baarmoeder, en als het uit de baarmoeder komt, is het eerste teken dat van het kind, Emmanuel - "God is met ons" - het Christuskind gewikkeld in doeken. Dus ik zeg je, ga naar Bethlehem en je zult dit als een teken vinden. En dus gingen ze snel en ze vonden het bord. Ze konden de gebeurtenis niet zien, maar ze vertrouwden op de woorden van de engel dat het een teken was, en ze vonden het teken.

Daarna weten we nu dat een ander teken ons wordt verteld in Deuteronomium en ons allereerst in Exodus wordt verteld. Dit is een natuurteken, want het gebeurt altijd en alleen als Israël uit Egypte vertrekt; en u bent het Israël, de reinen van hart. Dus alleen de Israëliet kan God zien en de Israëliet is iemand die zuiver van hart is. Dus hier wordt ons verteld dat dit teken altijd voorkomt bij het vertrek van Israël uit Egypte, en het teken is dat van de slang. Dus hier is het andere teken. En dus, plotseling zul je dat teken vinden, of je het nu in de wereld ziet als een klein ding of dat je het echt ervaart. Maar soms, zoals vorige week gebeurde... is de dame vanavond niet hier, maar ze woont in de Palisades en ze is direct aan het strand en ziet de hele tijd de oceaan. Toen ze de afgelopen week over het strand liep, zag ze een klein voorwerp en zei tegen zichzelf: 'Nee, waarom stoppen en het oprapen? Het kan een stom, klein, glitterachtig ding zijn.' Maar ze zei: "Wees niet lui, pak het op." Dus pakte ze het op, het was een kleine ring, bijna zo groot als een kinderring. Het was een slang die zichzelf inslikte, met een klein, naar ik aanneem bijna waardeloos, juweel voor een hoofd. Maar toch, daar was het. Ik zag het ding vorige week. Ze liep een paar meter verder en iets anders trok haar aandacht - het volgende symbool was een kruis, een klein zilveren kruisje dat ooit aan iemands ketting hing omdat het een lus voor de ketting had. Toen liep ze verder, en toen een kleine houten kelk... hier is de houten beker. Ze bracht de drie die ze op het strand vond. Het zijn slechts uiterlijke symbolen van de innerlijke tekens die ze op een dag zal ervaren. Dus alles in deze wereld, deze buitenwereld, is een schaduw van de binnenwereld.

Dus ik zag ze vorige week, hier in het kleine kamertje erachter... dat ze precies op ons Pacifische strand, de een na de ander, de drie grote tekens tegenkwam. Ten eerste was de slang de verleider die zei: "Je zult niet echt sterven. Hij zei: 'Je zult sterven, maar niet echt.'” Dus je werd gedwongen om ongehoorzaam te zijn en zo wordt door ongehoorzaamheid aan je geweten geboren. Hoe zou je ooit aan de reis kunnen beginnen tenzij het geweten is geboren? Welk geweten? - goed en kwaad. De mens moet het verschil weten tussen goed en kwaad, goed en kwaad. Maar hij zal het voor persoonlijk gewin onderdrukken totdat hij een bepaald punt bereikt waarop hij dan het punt bereikt dat Abraham wordt genoemd. En Abraham geloofde het meest onmogelijke ter wereld, en het werd hem gerekend tot gerechtigheid. Dus begint hij de reis, en hij verlaat de haven, het heiligdom van Haran, en gaat naar het vervloekte Kanaän. Kanaän wordt vervloekt door iemand wiens geheim werd onthuld; want de vader werd gezien in zijn naaktheid en hij die hem zag, zag het geheim van de schepping. Toen hij het geheim van de schepping zag, vervloekte hij Kanaän als een land en stuurde hij elke afstammeling van zichzelf naar deze wereld om te leren hoe hij zou kunnen scheppen en hoe hij zijn macht om te scheppen in deze wereld zou uitbreiden. Voordat we aan de reis begonnen, zet hij een reeks tekens op die ze in het boek Johannes worden genoemd. In de synoptica worden ze wonderen genoemd, en in het Oude Testament worden ze ook wel voortekenen genoemd. Dus het kind zal een teken en een voorteken zijn. En de slang zal een teken en een voorteken zijn. Dus als ze beginnen te gebeuren, weet dan dat het einde nabij is.

En dus, wanneer komen ze? Nou, ik zal komen zoals Jona. En ze proberen allemaal uit te vinden wat het betekent om te komen zoals Jona. Als ik kom, zal het zijn als het teken van Jona. Matthew voegt eraan toe dat Jona drie dagen in de walvis was; daarom was hij drie dagen in de aarde voordat hij opstond (Matt. 12:39). Ze zijn er allemaal verward over. Het woord Jona is het Hebreeuwse woord voor duif; duif in het Hebreeuws is Jona. Ik zal je maar één teken geven en dat teken is het teken van Jona. Het komt. Wacht erop. Hij zal op je neerdalen en wanneer het visioen tot een einde komt, zal die afdaling van de duif niet zijn vertrokken. Hij is nog steeds bij je als het visioen ten einde loopt en je verstikt met kussen. Terwijl de hele zaak tot een einde begint te komen, is de duif nog steeds op je, dus Jona is nog steeds op je. Dat is de nederdaling van de Heilige Geest en dat is voor eeuwig en altijd. Dus je zult het weten. Wanneer zal het einde komen, o Heer? Het einde? Deze generatie zoekt het teken. Er zal geen teken zijn dan het teken van de profeet Jona. De profeet vertelt je dat dit het einde is en Jona, wat duif betekent, is het symbool van de Heilige Geest, en hij daalt op je neer zoals beloofd in de Schrift. Ik zal vertrekken... want we hebben dit verhaal allemaal gehoord voordat we vertrokken, we hoorden alles wat ons ooit zou kunnen overkomen... toen vertrok hij. Waar vertrok hij? - hij kwam bij ons binnen; want wij zijn het wezen dat het stuk heeft bedacht, dat het stuk speelt. Dus, tenzij ik wegga, kan de Geest niet komen; maar als ik wegga, is er een Trooster, de Trooster zal komen (Johannes 16:7). En dus zal ik vertrekken en je zult verdrietig zijn, maar ik zal terugkomen. Dit zijn de tekenen waardoor ik zal ontwaken, en je zult weten dat ik je nooit echt heb verlaten. Ik ben dichterbij dan ooit tevoren, zoals ons wordt verteld. Hij wijkt dus af van de zichtbare wereld door feitelijk onzichtbaar te worden, en nooit was hij dichterbij dan toen hij onzichtbaar was.

Dus in de mens is God, deze Heilige Geest, die ons er doorheen leidt vanaf het begin, wanneer die tijd ook was, tot het einde, en het einde dat we kennen door het observeren van de tekenen. Dus door tekenen en wonderen brengt hij zijn volk uit Egypte. Je leest het aandachtig; alleen door tekenen en wonderen zou je het ooit weten. Vraag niet: "Hoe lang, o Heer, hoe lang?" Wacht op de borden. Mag ik je zeggen, niet één in deze wereld zal falen, niemand zal falen. Het is allemaal van ons! Jij en ik hebben het bedacht; we spelen het; en uiteindelijk, als deze maskers worden afgedaan, zullen jij en ik elkaar beter kennen dan jij en ik ooit iemand op deze wereld hebben gekend. Ik ben vader van twee kinderen en hou van mijn vrouw, hou heel veel van haar. Ik heb haar nooit in deze wereld gekend, hoewel ze onze dochter baarde, zoals ik haar zal kennen, en jou zal kennen, als deze maskers af zijn. Er is een intimiteit wanneer de maskers af zijn die je hier met niets kunt vergelijken, niets hier is zoals het. Hier is de meest intieme relatie als leven op armlengte... net als armlengte. Als deze uit zijn, zijn wij de Elohim, en de Elohim is een samengestelde eenheid. Het is een eenheid, een eenheid bestaande uit anderen: "Hoor, o Israël, de Heer onze God is één Heer." En dat is wie we zijn.

Dus één voor één gaat het masker af, en je weet alleen door de tekenen en wonderen wanneer het masker afgaat. En ze gewoon... dan wordt u verteld, de eerste zal de laatste van deze tekenen zijn en de laatste zal de eerste zijn. Mensen denken in deze wereld waar we in terreur leven en bang zijn voor elkaar door de maskers die we dragen, dat het betekent dat iemand die nu prominent is, zal worden gedegradeerd door een of andere tirannieke god. Nee, het betekent alleen de tekens. Het eerste geregistreerde teken is de duif, in de vroegste geschriften en dat is Markus. Dus de eerste gebeurtenis of teken is de duif en de laatste die is geregistreerd is de opstanding. Nou, draai ze om. Het gaat precies zo gebeuren: de opstanding zal eerst komen en de duif zal als laatste komen. Dus wanneer de duif verschijnt, wat het allerlaatste is, hoewel als eerste geregistreerd, is het echt het laatste teken. Dan zul je op elk moment in de tijd, maar geen seconde voor het vastgestelde uur, deze wereld verlaten. Je bent misschien fysiek het gezondst, maar je draagt ​​alleen een kledingstuk. Uw vertrek is al gesneden en gedroogd; niemand kan één uur aan zijn levensduur toevoegen, niet één wezen in deze wereld. Je kunt alle geweldige dokters ter wereld hebben, je kunt al het beste voedsel ter wereld hebben, alle medicijnen in de wereld, en ze denken dat ze je op een plek kunnen zetten waar geen kiem is, het is zo volledig schoon ; maar op jouw moment in de tijd vertrek je, en je voegt geen uur toe aan je levensduur. Onze in- en uitgangen zijn allemaal vooraf bepaald.

Maar binnen het kader van Gods spel, ons spel, want wij zijn het wezen die het bedacht hebben, kunnen we eigenlijk allerlei dingen tot ons plezier veranderen. Je kunt rijk zijn of je kunt arm zijn; je kunt sterk zijn of je kunt zwak zijn; je kunt bekend zijn of je kunt onbekend zijn. Je wordt aangemoedigd om een ​​bepaalde kracht, een bepaald talent te gebruiken om iets te veranderen om je leven aantrekkelijker te maken. Maar je gaat het niet verlengen. "Wie kan door bezorgd te zijn een el aan zijn lengte toevoegen?" "Wie kan door bezorgd te zijn een el aan zijn levensduur toevoegen?" En de nieuwste vertaling: "Wie kan door zorgen een uur aan zijn levensduur toevoegen?" Dus zijn ze eindelijk aangekomen bij de echte betekenis van het woord dat gestalte is, wat el is. Dus eerst gaven ze het een ruimtelijke dimensie - tweeëntwintig inch zou de el zijn - en toen veranderden ze het in tijd en gaven het woord dat vertaald werd als el een tijdmeting van een uur. Toen namen ze het woord gestalte, dat ruimtelijk zou zijn, en veranderden het in een tijdmaat voor een tijdspanne, een levensduur. Dus vandaag is de perfecte vertaling wat Goodspeed ons heeft gegeven: "Wie kan door zorgen een uur aan zijn levensduur toevoegen?"

Dus uw ingang is perfect, uw uitgang wordt perfect. Maar gebruik in het kader van het toneelstuk je talent. Je talent kan worden gebruikt door een eenvoudig proces: wat je ook verlangt, geen voorwaarde eraan verbonden, wat je ook wenst, geloof dat je het hebt ontvangen en je zult het krijgen. Maar houd in gedachten dat we begonnen omdat God ons ongehoorzaamheid oplegde om de geboorte van het geweten tot stand te brengen. Maar als het geweten geboren is, begraaf het dan niet! Maak er dus gebruik van! Dus je bent vrij om je alles in deze wereld voor te stellen, maar blijf je bewust van de geboorte van het geweten, en het geweten is de kennis van goed en kwaad, van goed en kwaad. Ik hoef je niet te vertellen wat je weet dat goed is en wat fout is. Je kunt jezelf altijd deze vraag stellen als je ook maar enige twijfel hebt: "Zou ik willen dat het mij werd aangedaan?" Stel die simpele vraag, want doe anderen aan zoals je wilt dat ze jou aandoen. Dus als je twijfelt wanneer je een verlangen, een intens verlangen hebt, zou je het dan graag willen, als de zaken omgekeerd zijn, dat het jou wordt aangedaan? Want dat is het geweten, de kennis van goed en kwaad. Dus daar begin je. Dat is hoe de hele uitgestrekte wereld begint voor zover God zijn talent uitbreidt. Dus je zou het kunnen begraven, je zou je geweten kunnen begraven, en het kwaad kunnen accepteren omdat het een tijdelijke winst lijkt, een klein moment van vreugde, een klein moment van opwinding, waar je van iemand anders zou kunnen nemen waarvan je weet dat het in je hart thuishoort voor hen, maar je zou je geweten begraven. Nou, doe het als je wilt, maar dan zet je jezelf alleen maar de meest verschrikkelijke morgens op. En dus gebruik het.

Maar de echte reis begint met geloof, en geloof is niets meer dan Abraham. Abraham is geen lid van een bepaalde raciale groep; Abraham is de eeuwige staat waar iedereen de reis echt in geloof begint. En dus hoor je het verhaal, het hele verhaal werd je verteld, en toen reageerde je. Je geloofde het of je geloofde het niet. Als je het gelooft, begin je aan de reis. Dus zoals Paulus naar voren brengt, zijn alleen de zonen des geloofs de zonen of afstammelingen van Abraham; dat niemand kan beweren dat hij een Jood is omdat hij een leviet is of dat hij tot de stam Benjamin of de stam van iemand anders behoort. De ware Jood is degene die in geloof de afstammeling van Abraham is. Zoals bisschop Pike zo mooi naar voren bracht toen hem werd gevraagd, als episcopaal en bisschop met betrekking tot de jood, zei hij: "Ik ben een jood omdat ik een christen ben. Ik zou een jood kunnen zijn en geen christen, maar ik kan geen christen zijn en geen jood zijn.” Je staat er bij stil. Want daar begin je, je begint in het geloof van Abraham, en tenzij je dat geloof hebt, beweeg je nog steeds tussen Noach en Abraham. We beginnen allemaal met Adam, waar het geweten wordt geboren en het bewustzijn daar is; maar het geweten wordt het kind, het eerste. En dan maken we de meest verschrikkelijke ervaringen mee; en dan worden alle tekenen opgesteld als je de staat Abraham binnengaat.

Ik wou dat ik iedereen deze avond met me mee kon nemen, allemaal samen, en je kon laten zien wat je bent vergeten, omdat je het bent vergeten. Omdat dingen die ik vandaag zie en nu constant zie, slechts herinneringen zijn, dingen die ik voor altijd heb gekend zoals jij ze kent. Elk van hen zie je. Ik heb alles gezien voordat ik op pad ging en heb tot nu toe geprobeerd ze te onthouden. Dan komt de laatste en de laatste zijn gewoon de tekenen en wonderen. Terwijl ze zich beginnen te ontvouwen, komt nacht na nacht het visioen terug, en alles wat jij en ik samen deelden voordat we aan de reis begonnen, is daar, alles in jou. Mag ik u zeggen, vraag niet hoe lang tussen nu en dan: "Hoe lang, Heer, hoe lang?" Zoals u bent gewaarschuwd: “Het is niet aan u om de tijden en de seizoenen te kennen die de Vader op eigen gezag heeft vastgesteld. Maar wacht op de belofte van de Vader.” Wat is de belofte? Zoals ons verteld in 2 Korintiërs, het 1e hoofdstuk, "Alle beloften van God vinden hun Ja in Hem" (vers 20). Dan weet je wie je bent. Dus elke belofte wordt in u gerealiseerd door de tekenen en elke belofte van God vindt zijn Ja in hem. Over wie hebben ze het? Gods scheppende kracht gepersonifieerd als iemand die Jezus Christus wordt genoemd - dat bent u. Dus elke belofte van God zal zijn Ja in jou vinden.

Dus als je komt... plotseling gebeurt het. In het begin ben je zo verbijsterd dat je reactie niets meer is dan ontzag en verwondering. Je kunt nergens aan denken of praten, behalve wanneer het eerste gebeurt. En wanneer de tweede gebeurt, draagt ​​het bij aan je verwarring en je verbijstering. En je gaat terug en je leest de Schriften voor aanduidingen en voorafschaduwingen van wat er in jou gebeurt, en je ziet dat het moest plaatsvinden omdat het allemaal voorspeld was. De derde gebeurt en dan de vierde. Hier, wanneer de vierde plaatsvindt... voor de eerste zou ik een dubbele noemen als twee kanten van een medaille, opstanding en geboorte komen op hetzelfde moment, gewoon het ene moment na het andere. En dus zodra je wakker bent, kom je uit de baarmoeder die het graf van je schedel is. Het zijn dus twee gebeurtenissen, maar ze zijn eigenlijk één, de ene volgt op de andere op hetzelfde moment of dezelfde nacht, ik ___(??). Dan komt de tweede grote gebeurtenis, de ontdekking van het vaderschap van God; de ontdekking van jezelf als God de Vader die het heeft verwekt en zich vervolgens in al deze dingen heeft opgesplitst. Dan komt de derde, je echte vertrek uit dit rijk - de slang.

En dan komt de vierde en dat is het einde. Zoals u is verteld, begon het allemaal... en hij noemde de vierde Juda. Hij is degene, de poort, de Daleth, waardoor alle dingen gaan. Denk nu geen moment dat u niet het vierde kind bent omdat u fysiek niet het vierde kind bent. Mag ik je zeggen, dat ben je. Er zijn talloze manieren om bij de vierde, bij de Daleth, te komen. Je zou de vierde in je klas kunnen zijn en niet de slimste en toch is dat degene die is gekozen. Je zou op een dag de vierde kunnen zijn die door de deur komt. Je kunt dan op een miljoen verschillende manieren vierde zijn, maar op een of andere eigenaardige manier is het mysterie zo opgezet dat je door de deur gaat, en de deur is de vierde. De vierde letter is Daleth en dat is de vierde. In mijn eigen geval ben ik fysiek de vierde van de kinderen van mijn moeder, maar dat betekent niet dat ik fysiek de vierde zou moeten zijn. Mijn dochter is het eerste kind van mijn vrouw, ze is toevallig mijn tweede, maar ze zou de vierde in haar klas kunnen zijn of ze zou de vierde kunnen zijn in cijfers, ze zou in veel opzichten de vierde kunnen zijn, zoals jij kunt zijn. Probeer het niet te analyseren, het is allemaal gedaan.

Maar in het kader van wat er al voor ons is gearrangeerd speel je het prachtig. U neemt gewoon Gods wet, neemt aan dat u deze nacht nu de man, de vrouw bent die u wilt zijn. Leef het volledig in je Verbeelding en slaap erin alsof het waar is, en val in slaap in die veronderstelling. En wees daar net zo trouw aan als de staat die Abraham wordt genoemd, trouw is aan het visioen toen hij zich verheugde dat hij mijn dag zou zien, hij zag het en was blij; en begon toen aan de reis en verliet de haven van Haran. Hij verliet het heiligdom, het comfort van dat prachtige huis, en verhuisde naar een land waar hij door profetie wist dat hij een slaaf van slaven zou zijn voor al zijn broers. Dus trekt hij regelrecht het vervloekte land binnen, het land Kanaän. En het land is vervloekt; hij neemt de vloek van de wereld op zich en wordt gehoorzaam tot slavernij; toen hoopte hij, omdat de herinnering bij hem bleef, dat hij door tekenen en wonderen zou worden verlost. Toen kwam dat moment waarop het eerste teken verscheen. In zijn geval was het het kind, het was Isaac. Dus Isaak is niet een klein ding dat uit een generatie is geboren, het is iets dat beloofd was. Het is slechts een teken. Sommigen zullen het noemen (ik zal met hen meegaan) het is gewoon de generatie van God... en hij brengt zijn kind voort. Maar het kind wordt voortgebracht dat door anderen wordt gezien; de herders zagen het, maar ze zagen het wezen niet dat wakker werd; want dat wezen werd wakker in een geheel andere dimensie, en dat wezen kon niet worden gezien door het oog dat het teken zou zien. Dus laten we snel gaan en vandaag het bord zien.

Dus Simeon zag het teken en wist dat het teken was voor de val en opstanding van velen in Israël. Hij wist het, maar hij kon niet zien wat het teken voorstelde. Hij kreeg alleen te horen, als de profeet, dat het de geboorte van God op deze dag in Bethlehem vertegenwoordigde. En zo werd hij in deze stad Bethlehem geboren, en ga en zie het teken. Als je het bord ziet, nou ja, je zult zeker het bord zien ... dat is niet onnatuurlijk ... elk kind is in doeken gewikkeld. Maar je ziet het niet in het vlees, je ziet het in de Geest. En dus is het bovennatuurlijk in die zin dat je alleen het kind, dit hemelse kind in de Geest, ontmoet zoals je alle staten tegenkomt. David, je ontmoet hem in de Geest: "Heeft David in de Geest mij niet Vader genoemd?" (Matt. 44:28). Niet in het vlees! We zijn gescheiden door, nou ja, 3000 jaar, maar in de Geest zijn we niet gescheiden ... hij noemt me Vader. Dus iedereen zal deze dingen in de Geest ervaren... al deze tekenen zijn van jou. Dus door tekenen en wonderen brengt hij ons, zijn volk, uit Egypte. En wanneer we allemaal naar buiten zijn gebracht, vormen we opnieuw de eenheid die voorheen van ons is, voor creatieve doeleinden, we hebben onszelf gefragmenteerd en werden een verdeelde, tegenstrijdige, vurige staat.

Dus als je de Schrift in de toekomst leest, bedenk dan dat het gewoon een oneindig spel is. Het is goddelijke geschiedenis, die door geen enkel historisch onderzoek ooit bekend zal worden. Er is geen archeoloog die ooit iets in deze wereld zal vinden om de beweringen van de Schrift te bewijzen of te weerleggen. Het was nooit bedoeld om als seculiere geschiedenis te worden opgevat, nooit! En elk personage erin, van begin tot eind, is een bewustzijnsstaat die eeuwig is. En deze staten, op een dag zul je ze zien, echt zien. Je zult ze soms zien samensmelten tot één man; en dan zul je ze zien verspreid over naties en plaatsen, oneindige aantallen mensen, en op een dag allemaal samen. En als je kijkt, is het echt de Heer der Heren, maar hij heeft jouw gezicht, en dat weet je. Je kijkt recht in je eigen wezen wanneer het tijd is voor je terugkeer en je vertrek uit dit rad van herhaling.