Een vrouw had de liefste man die je maar kon wensen. Maar er miste iets

Een 40-jarige getrouwde vrouw begreep het maar niet: ze had de liefste man van de wereld, maar op een of andere manier kon ze zich niet op een diepere laag met hem verbinden. Alsof ze niet helemaal gelukkig meer kon zijn. Ze ging steeds meer twijfelen aan zichzelf en de relatie. En ook moest ze vaak terugdenken aan de traumatische bevalling van haar tweede kind. Iets wat ze, zoals ze zelf zei, nog niet verwerkt had. Wellicht dat het iets met elkaar te maken had, dacht ze.

Vorig leven als gelukkige en gezegende vrouw

In een vorig leven, in 1789, ontdekte zij dat ze getrouwd was met de liefste man van de wereld. Ze hadden kinderen en hij behandelde haar als gelijkwaardig. Niet zoals de meeste mannen hun vrouw behandelden en liefhadden. Ze mocht overal over mee beslissen. Ze was zo bevoorrecht vond ze, haar leven en dat van haar geliefden ging over rozen. En toen stief hij, plotseling, op 40-jarige leeftijd. Ze had dit nooit aan zien komen. Totaal onverwacht. Een shock, waarin een bepaald gevoel in haar lichaam stierf. En vanaf dat moment stortte alles in. Haar leven, haar leven als moeder en dat van de kinderen, was voorbij. Hierna werd het alleen maar minder, totdat ze ongelukkig (verdrietig) en oud stierf, moe van het werken, moe van overleven, moe van weer een dag. Aan de ene kant wilde ze heel graag bij haar man ‘zijn’ en aan de andere kant moest ze sterk zijn, zodat ze voor de kinderen zou kunnen zorgen. Een strijd waar ze maar niet uitkwam. Precies de klachten die ze in het hier en nu ervaarde.

Na het sterven

Nadat ze haar laatste adem uitblies en haar lichaam verliet, keek zij terug op haar leven en nam de beslissing om nooit meer volledig en onbezorgd gelukkig zijn, omdat je daar zo ongelukkig van kan worden als dat wegvalt.

Op weg naar het licht, naar thuis, stond haar man te wachten naast het Licht in de schaduw. Hij was nadat hij was overleden blijven hangen, omdat hij zijn vrouw en zijn kinderen niet kon achterlaten. Hij voelde zich schuldig en probeerde zijn aanwezigheid aan haar duidelijk te maken, zodat zij zich niet eenzaam en alleen hoefde te voelen. Tevergeefs. Samen stapten ze in het volle Licht en kwamen thuis, na meer dan 231 jaar. Daar stonden hun kinderen te wachten. Een omhelzing volgde en het gezin was weer compleet. De kinderen waren dankbaar dat ze dit drama mochten ervaren met hun ouders, zodat ze hierin konden groeien en zo leren om iedere keer weer te blijven geloven dat iemand niet weg is en dat er nog veel moois kan gebeuren.

Haar man was niet haar man in haar huidige leven, maar gunde haar juist om precies weer die liefde te ervaren met haar huidige man, zodat ze hem daar juist mee zou doen ‘leven’. Hij liet haar zien wat er zou gebeuren en wat er zou veranderen in haar leven en dat van haar man en kinderen als ze zichzelf weer toestemming zou geven om die liefde weer zo te ervaren. Ze merkte dat wanneer ze dit weer zou ervaren in zichzelf, dat er heel veel (onderbewuste) spanning in haar kinderen en haar man losliet, waardoor zij ook veel meer verbonden konden zijn hun natuurlijke zelf.

Het viel haar op wat er dan allemaal met haar jongste dochter zou veranderen en de relatie tussen hen. Veel ontspannender en vrijer zou die zijn. Haar dochter bleek dezelfde dochter te zijn als uit het vorige leven. En nu koos ze er weer voor om bij haar moeder te zijn, zodat moeder zou weten en ervaren dat ze het juist goed heeft gedaan als moeder. En om het trauma uit het vorig leven van haar moeder wakker te maken, moest het een traumatische bevalling worden. Allemaal met als doel dat moeder op een later moment dit vorige leven zou helen, zodat ze nu wel juist weer volledig en onbezorgd gelukkig kan zijn.

Enkele weken later was er al veel veranderd in haar gezin en haar relatie. Vooral in de relatie met haar dochter en in het leven van haar dochter was er significant veel ten positieve veranderd. Zij en haar dochter gaven elkaar nu soms spontaan knuffels vanuit het niets. En met haar man merkte ze dat ze nu al op een diepere en meer ontspannen laag kon verbinden. Datgene wat ze kwijt waren geraakt nadat ze kinderen hadden gekregen…