Voorbeeld: Journey to Love

Er was “iets” met haar en/of met hem aan de hand

Een dame van 40 wilde weer een relatie. Diep van binnen wenste ze dat, maar als ze alleen al aan een relatie dacht, blokkeerde ze helemaal. Ze wachtte eigenlijk op het moment dat het moeilijk zou worden. Dat er “iets” niet goed zou gaan. Zo ging dat eigenlijk altijd. Een relatie zonder grote problemen kon zij zich niet meer voorstellen.

Vroege jeugd

Zij kwam in haar kinderjaren. Haar ouders hadden nooit ruzie. Maar nu hoorde ze hen echt ruzie maken. Ze kon niet precies horen waar het over ging, maar er was “iets”.

Dat “Iets” werd later duidelijk in de interactie. Die stopte tussen haar ouders. Er was “Iets” veranderd. En daarna gebeurde er nog “iets”. En daarna stond haar vader met z’n koffer bij de deur en moesten ze gaan zitten. Haar ouders wilden haar “iets” vertellen…

Ze ging geloven in zichzelf: Als er dan iets was, of als je net iets een probleem had, betekende dat het einde van relatie.

In relaties moest ze dan dat “iets” ontwijken, zodat de relatie intact bleef. Helaas gebeurde er dan toch wel weer “iets”. En dat betekende dat het allemaal voor “niets” was. Weer hartenpijn…

Er zal wel “iets” mis met hem zijn

Ze kwam hierna in een vorig leven. Ze was 28 en ze had nog geen man. De mensen en haar ouders vonden , dat er dan “iets” met haar aan de hand moest zijn. Ze ging ‘t geloven dat er dan “iets” met haar aan de hand moest zijn. Maar een goede man vond ze niet. En andere mannen vonden altijd wel “iets” aan haar, omdat ze besmet was. Ieder vond dit namelijk. De man die wel voor haar zou kiezen, zou dit allemaal moeten kunnen trotseren, of er zou “iets” met hem aan de hand moeten zijn…

En toen kwam hij

Enkele jaren later, op het moment dat ze alles opgaf, zich erbij neerlegde dat er geen man zou komen, en dat haar leven zou verstillen, kwam hij. Hij was op weg naar een ander dorp om daar zich te gaan vestigen. Er was “iets” met het dorp waar hij uit kwam. Hij kon daar maar niet aarden en de vrouw van z’n leven vinden. “iets” deed hem doen wegtrekken.

Hij kwam haar tegen terwijl hij aan haar vroeg of zij een onderkomen wist voor een paar dagen. Ze had nog een kamer over die zij en haar ouders altijd verhuurden. Hij trok daarin. En die dag gebeurde er iets in hen allebei. Iets klikte. Ze kwamen thuis in zichzelf en in elkaar. Het leek alsof er geen verleden bestaan had. Iets had hen van niets naar Alles gebracht.

En toen kwam hij echt echt

8 maanden later ontmoette ze hem op een feest van een collega. Zij kwam daar vaker, maar voor hem was het de eerste keer sinds hij weer naar Nederland was verhuist. De klik was er meteen. Het leek alsof er geen tijd tussen had gezeten.