Sessie van cliënt naar zijn ‘mooiste vorige leven’

“En wat zou dan dat vorige leven zo mooi maken, waardoor je absoluut weet: dit is mijn mooiste leven ooit?”, vroeg ik aan hem.
”Dat is een leven waarin ik volledig vrij ben, geen gezeik aan mijn hoofd heb en een fantastische vrouw aan mijn zijde.”, reageerde hij.
”En wat nog meer of is dat het?”
”Nou ook waarin ik volledig gezond ben en geen hartklachten heb.”
”Hoe zou je je dan voelen?”
”Geweldig!”
”En nog iets anders?”
”Ik wil me geliefd voelen door iedereen.”
”Dus een van je mooiste vorige levens zou een leven zijn waarin je volledig vrij bent, geen gezeik aan je hoofd, een fantastische vrouw aan je zijde, waarin je volledig gezond bent, geen hartklachten hebt en je geliefd wordt door iedereen?”
”Ja, dat klinkt wel als een goed leven.”

N.b. De cliënt was al in therapie voor zijn hartklachten en het feit dat hij geen energie meer had om dingen te doen. Dit was zijn tweede sessie.

Eerste moment in mooiste vorige leven

Voordat hij terug ging naar dat vorige leven waarin al die elementen zaten, maakten we eerst die elementen in hem wakker (alsof het nu zo is), zodat hij ze steeds sterker zou gaan voelen, lichamelijk en emotioneel, en zijn hoger zelf (intuïtief) zou weten in welk leven dat precies zou zijn. Hij kwam al snel uit in wat later bleek 1874 en stond op een podium, of eigenlijk een verhoging in een grote kroeg. Het publiek was blij dat hij er was. Dat kon hij voelen aan de stemming, die enorm uitgelaten was en door hem kwam. Hij had de hele kroeg in zijn zak en hij voelde zich oppermachtig en geliefd in een gezond lichaam Alleen had hij nog geen vrouw. Wel in elk andere stad een ander schatje, maar die moest hij altijd weer achterlaten. Maar vanavond keek de mooiste vrouw in de kroeg naar hem en hij was meteen verkocht. Er gebeurde iets magisch in zijn hart en in zijn lichaam en met hoe hij de wereld ervaarde. Het leek alsof hij op wolken liep. Het voelde zo compleet. Zo goed. Zo mooi.

Het geluk kon bijna niet op

Ze was speciaal voor hem gekomen om naar zijn grappen te luisteren en ze zag in hem een echte vrijbuiter. Ze wilde graag met hem mee, het land door. Niet vastzitten aan een plek. En zo reisden ze van plek naar plek, van motel (of hotel) naar motel. Overal vertelde hij zijn grappen, en zijn vriendin haalde geld op en de kroegeigenaar was blij omdat de consumptie omhoog ging. Voor iedereen plus plus. En hij zat nooit ergens aan vast. En zij ook niet. Geen gezeik. Altijd lachen. Letterlijk en figuurlijk. Het geluk kon bijna niet op. Zo mooi.

Totdat hij een fantastische avond had…

Totdat hij een fantastische avond had. Het publiek was geweldig. En zijn vriendin genoot met volle teugen. Stampend vol, hutje mutje. Bijna geen zuurstof. Buiten zinnen. En toen brak er brand uit en er stortte iets in. Gegil, duwen, chaos. Zijn hartslag ging omhoog, hij kon zijn vriendin niet meer zien, en het werd warm en donker en benauwd en hij moest weg en eruit en zijn vriendin zien te vinden. En dat moest snel want de rook ontnam hem alle adem. Hij kon zijn hart in zijn keel voelen, maar de rook ontnam hem zijn energie en hij viel weg en stikte. In de kroeg stierf hij door de rook en uiteindelijk door de brand.

Meegenomen klachten uit dat mooiste leven

De klachten vlak voordat hij stierf, de hartklachten en geen energie meer hebben doordat hij gestikt was door de rook, ervaarde hij precies zo in zijn huidige leven. Er werd hem veel duidelijk op dat moment. Het was net uit met zijn vriendin en het is daarna slechter en slechter met hem gegaan. Hij voelde zich altijd schuldig. Wilde niet meer op de voorgrond staan, bang dat er dan iets mis zou gaan met iemand. Liever hield hij zich ter zijde. De energie was daarna ook weg in hem toen het uit ging en hij kreeg ook hartklachten door het intense verdriet dat hij haar niet meer kon bereiken.

‘Die mooie tijd komt nooit meer’

‘Die mooie tijd komt nooit meer’, zei hij. Het was zijn conclusie op dat leven, welke hij nam nadat hij was gestorven en als geest in de lucht hing. Hierna vervolgde hij zijn weg naar het licht, waar zij stond te wachten op hem, lachend. Zoals de eerste avond dat ze elkaar zagen. Als vanzelf stapte hij het licht binnen en omhelsden ze elkaar.
’En nu? Hoe zit het nu met die mooie tijd?’
’Het voelt alsof ik nu weer verder kan.’

In het Licht

In het licht besprak hij samen met zijn geliefde over die laatste dag en wat dat met hen gedaan had. Zij stierf vrijwel meteen doordat ze door iets geraakt werd, waarna haar lichaam overlopen werd. Ze vervolgde haar weg meteen naar het licht. Hij begreep dat hij haar alleen maar aan het zoeken was en dat hij zich schuldig voelde dat zij door hem aan zijn eind gekomen was, doordat ze niet goed de plek hadden geïnspecteerd waar hij moest optreden. Altijd was hij aan het klussen geweest om hen (haar) een mooi leven te geven, mooie spullen, leuke vakanties. Veel ‘eromheen’, maar zij wilde eigenlijk gewoon hem. Niet alle poeha.

Hij wist dat hij weer ‘zichzelf’ moest worden. De leuke versie die deed waarin hij goed was en die niet extra hard hoefde te werken en te lopen om een relatie te hebben met zijn geliefde, die niet alles om haar heen helemaal veilig hoefde te maken.

‘Hoe is het met je hart?’
’Die wordt al rustiger.’
Zijn geliefde legde haar hand op zijn hart en hij voelde haar hand en haar vibratie. Iets in hem kwam er zichtbaar tot rust.
’Ze gaat mij helpen met het vinden van een vriendin. Iemand die haar goedkeurig kan wegdragen.’
’Kan je op haar vertrouwen dat ze je kan en gaat helpen met het vinden van de juiste vriendin voor jou?’
’Jazeker, dat voel ik in mijn hart. En dat geeft me zoveel rust, want ik was echt wel eenzaam…’

Nooit meer ‘een mooiste leven’ durven ervaren

Het was een van zijn mooiste vorige levens, maar ook hier eindigde dit op een niet zo fijne, traumatische, manier. Als hij een mooi leven heeft en hij genoot, dan was er iets in zijn onderbewustzijn dat er daarna dan wel iets heel ergs zou gebeuren. Hij werkte ook teveel. Iedereen pleasen, om maar aardig gevonden te worden. Het zorgde ervoor dat hij niet toekwam aan zichzelf. In de sessie kon hij al deze unfinished business achter zich laten, waardoor het mooiste uit dat leven weer in zijn leven kon terugkeren.