Regressietherapie is een snelle en effectieve vorm van psychotherapie waarbij gebruik wordt gemaakt van trance en waarbij je terug gaat naar het moment - de oorsprong - waarop jouw probleem, klacht, blokkade of trauma is ontstaan, zodat je het kunt begrijpen, verwerken én helen. Dit kan variëren van recente gebeurtenissen tot het moment van conceptie. Hierbij vormen de symptomen (bv. pijn, verdriet, boosheid, angst, astma, machteloosheid, onzekerheid, etc.) de ingang naar het échte probleem.

Van Symptoom naar oorzaak

Deze symptomen herhalen zich telkens in situaties die lijken op de oorspronkelijke problematische ervaring, omdat het oorspronkelijke trauma nooit volledig is verwerkt. De symptomen zijn dus enkel de ingang en leiden je uiteindelijk altijd naar de oorsprong van het echte - dieperliggende - probleem daar waar het ooit ontstaan is.

Je symptoom is enkel de ingang naar het echte probleem

De termen worden vaak door elkaar gebruikt. Begrijpelijk want er zijn heel veel overeenkomsten, maar er is ook een duidelijk verschil:

• Regressietherapie → terug naar momenten in je eigen leven, vanaf nu tot conceptie.

• Reïncarnatietherapie → verder terug, voorbij de geboorte, naar ervaringen uit vorige of voorouderlijke levens.

In de praktijk overlappen de gebieden elkaar, omdat je altijd teruggaat naar het eerste begin van jouw probleem, waarbij je met reïncarnatietherapie ook in de voorouderlijke lijn werkt.

Trance, Je Onderbewustzijn en je Hoger Zelf

Regressietherapie maakt (net als reïncarnatietherapie) gebruik van drie belangrijke elementen: trance, je onderbewustzijn en je hogere zelf. Zij vormen een samenhangend geheel wat je helpt om de diepere lagen van jezelf te verkennen én te begrijpen.

Trance is een staat van bewustzijn waarin ons bewustzijn verschuift van de alledaagse (gewone) realiteit naar een meer gefocuste, innerlijke staat. Het is een natuurlijke staat die we allemaal ervaren, bijvoorbeeld wanneer we helemaal opgaan in een boek, film of dagdroom.

Ons onderbewustzijn is als een reservoir van herinneringen, overtuigingen, emoties en gewoonten die diep opgeslagen ligt in het deel van ons bewustzijn dat buiten ons dagelijks bewustzijn valt. Tijdens trance kunnen we rechtstreeks communiceren met dit onderbewuste deel van onszelf.

Het Hogere Zelf is het hogere aspect van ons bewustzijn en de diepste kern van wie we zijn. Het fungeert als het ware als een kompas dat ons de weg wijst naar groei, heling en vervulling, en het vertegenwoordigt onze hoogste waarden, doelen en intuïties. Door ons af te stemmen op ons hogere zelf, ervaren we vaak een gevoel van verbondenheid, wijsheid en leiding.

Regressietherapie is geschikt voor diverse klachten en vraagstukken, zoals:

• Angst voor de dood

• Relatieproblemen

• Onzekerheid of gebrek aan zelfvertrouwen

• Trauma's of onverwerkte emoties

• Fysieke klachten zonder duidelijke oorzaak

De therapie biedt de mogelijkheid om diepgaande inzichten te verkrijgen en blokkades te helen.

Terug in je Persoonlijke Geschiedenis

Vaak komt iemand uit in de vroege kindertijd, tussen 0 en 7 jaar. Tussen 0 en 7 sta je het meest open en ben je het meest beïnvloedbaar door je omgeving. Veel patronen, overtuigingen en gedragingen ontstaan hier. Vaak zonder dat we ons hier echt bewust van zijn.

Deze worden in therapietermen innerlijke kinderen genoemd. Wanneer ze een positieve bijdrage aan jou leveren noemen we het magische innerlijke kinderen. Wanneer ze geblokkeerd zijn - en verdrietig - noemen we ze gekwetste innerlijke kinderen.

Je kan op 2-jarige leeftijd besloten hebben, nadat je heel hard gehuild heb om je moeder omdat je haar echt nodig had en ze uiteindelijk niet is gekomen, dat het geen zin heeft om aan iemand te vragen om getroost te worden. Wanneer je dit niet heelt in jezelf, heb je een 2-jarige gekwetst (geblokkeerd) innerlijk kind (in je), die nog steeds probeert te ‘overleven’ zonder troost nodig te hebben. Dit kan in het hier en nu veel problemen geven met de partner, de kinderen, collega’s en familieleden, waardoor er een emotionele ‘verwijdering’ ontstaat.

De geboorte is een van de meest intense en transformerende ervaringen die een persoon kan doormaken. Deze ervaring kan diepe emotionele en fysieke indrukken achterlaten, zelfs als we ons er niet bewust van zijn. De geboorte is onze allereerste ervaring van scheiding van de moeder. Voor sommige mensen kan dit een gevoel van verlatenheid of angst opwekken dat zich later in het leven kan manifesteren als een mentaal, emotioneel of fysiek trauma.

De geboorte is een zeer fysiek intense gebeurtenis, zowel voor de baby als voor de moeder. De druk, het proces van bevallen en mogelijk complicaties kunnen trauma veroorzaken dat opgeslagen blijft in het lichaam en later kan leiden tot gezondheidsproblemen of psychosomatische klachten.

Ook kunnen er tijdens de geboorte intense emoties zoals angst, paniek of verdriet van de moeder worden overgedragen op de baby. Deze emotionele imprinting kan invloed hebben op de emotionele ontwikkeling van het kind en bijdragen aan latere emotionele problemen of traumatische reacties. En soms kan de geboorte-ervaring als een blauwdruk dienen voor latere trauma's of moeilijke situaties in het leven van een persoon.

Tijdens de negen maanden van zwangerschap ondergaat een baby een reeks van ervaringen die van invloed kunnen zijn op zijn latere leven. Dit omvat niet alleen de fysieke ontwikkeling, maar ook emotionele en psychologische indrukken (imprintingen of programma’s) die worden opgedaan in de buik en baarmoeder van moeder.

De emotionele staat van de moeder tijdens de zwangerschap kan aanzienlijke invloed hebben op de ontwikkeling van de baby. Stress, angst, geluk, en andere emoties kunnen worden overgedragen op de foetus via hormonen en fysieke signalen.

De band tussen moeder en baby begint al voor de geboorte. Deze vroege hechting kan het gevoel van veiligheid en welzijn van het kind na de geboorte beïnvloeden. Een verstoorde hechting tijdens de zwangerschap kan bijvoorbeeld leiden tot latere hechtingsproblemen.

Onopgeloste kwesties uit de baarmoederperiode kunnen resulteren in emotionele blokkades, onverklaarbare angsten of gedragspatronen. Door zich bewust te worden van de invloed van de zwangerschapsperiode kunnen cliënten een dieper begrip van zichzelf ontwikkelen. Dit kan hen helpen om gezondere keuzes te maken en een gevoel van empowerment te ervaren in hun dagelijks leven.

Tijdens de daadwerkelijke daad (de conceptie) - én de momenten daarvoor - ontstaan er op één moment uit twee individuen tijdens een energetische, seksuele, creatieve daad een nieuw leven (ziel) met een energetische blauwdruk. Bij deze conceptie komen de genen van beide ouders samen en vormen de genetische blauwdruk van het individu. Deze genen bepalen niet alleen fysieke kenmerken, maar ook vatbaarheid voor bepaalde ziekten, persoonlijkheidstrekken en emotionele patronen. Daarnaast kunnen epigenetische factoren, zoals de omgeving van de moeder, de manier waarop genen tot expressie komen beïnvloeden.

De emotionele toestand van de ouders ten tijde van de conceptie kan aanzienlijke invloed hebben op de ontwikkeling van het kind. Positieve emoties zoals liefde en geluk kunnen een positieve impact hebben, terwijl negatieve emoties zoals stress, angst of spanning kunnen leiden tot onbewuste emotionele patronen bij het kind.

De conceptie legt de basis voor prenatale programmering, waarbij de omgeving van de baarmoeder en de ervaringen van de moeder tijdens de zwangerschap de ontwikkeling van het kind beïnvloeden. Dit kan van invloed zijn op de gezondheid, het gedrag en de emotionele welzijn van het individu na de geboorte.

Ook onverwerkte emoties of ervaringen rondom de conceptie kunnen later in het leven van een persoon tot uiting komen als emotionele blokkades, onverklaarbare angsten of relatieproblemen. Deze onbewuste patronen kunnen invloed hebben op het dagelijks functioneren.

Voorbeeld conceptie ‘Ik moet nog zoveel doen’

Vader is in moeder en terwijl hij met vrijt, denkt hij aan zijn werk, aan alle dingen die nog gedaan moeten worden, “Ik moet nog zoveel doen, er is nog zoveel niet af.”. Moeder wil helemaal opgaan in het moment, maar merkt dat haar man er niet helemaal bij is (bij haar is). Hierdoor heeft ze moeite met genieten van haar lichaam en het samen zijn.
Later in je leven heb je last om ‘in het moment’ te blijven, overspoel je je met werk waar geen einde aan komt of niet af komt, terwijl je op bepaalde gebieden in je relatie je je niet gewaardeerd voelt en moeilijk van lichamelijk contact met je partner kan genieten, omdat je continu het gevoel hebt dat er wat ‘mist’.