Relatietherapie voorbeeld:
“Elkaar niet meer kunnen vinden”

Een stel, beide begin veertig, komt in therapie omdat zij ‘elkaar niet meer kunnen vinden’. Althans dat was wat de vrouw zei. De man voegde er nog aan toe dat hij ‘blokkeert en zich niet meer open kan stellen voor haar.’ Tot zover de introductie.

Elkaars zwakheden blootleggen
Vele verwijten naar elkaar toe volgden elkaar op. Alle zwakheden van de ander werden binnen 5 minuten keurig en netjes blootgelegd. “Ik vertrouw je niet meer”. “Je belooft veel maar komt niks na”. “Ik doe ontzettend mijn best maar dat ziet hij niet.” “Zij blijft continu vertellen wat ik niet goed doe.” “Ik doe niks meer goed.” “Ik zie het zo niet meer zitten op deze manier.”. En zo ging het nog even door. Logisch natuurlijk, want de momenten dat zij elkaar wel weer vonden was op de bodem van hun verdriet na een avond vol ruzie en verwijten en dreigingen in de trant van “Dan ga ik wel weg.”.

Samen letterlijk en figuurlijk naar de bodem in zichzelf en met elkaar
Op die bodem hebben de meeste stellen niks meer en zijn ze meer geneigd tot toegeven of beginnen zij hun zegeningen te tellen. Maar belangrijker nog: als de beslissing op dat moment is genomen om te blijven, valt er niets anders te doen dan weer ‘iets’ op te bouwen. Vandaar dat stellen doorgaan totdat de ander totaal in de put zit met zijn of haar verdriet. Want dat geeft de meeste veiligheid en een gevoel van controle.

Elkaar weer vinden en weer verbinden

Datgene wat zij graag wilden was ‘elkaar vinden’ en weer verbinden of verbonden zijn met elkaar. Het probleem was ‘elkaar kwijtraken en jezelf kwijtraken’. Op de vraag of je iemand vindt en dat het dan klaar is of dat je daarna een leven lang iemand blijft vinden en ontdekken, waren ze even stil. Op de vraag of ze ooit zich volledig open hebben gesteld, waren ze ook even stil. “Of moet een relatie zo zijn dat je altijd krijgt wat je wil, want dan is het goed?”, vroeg ik. Ik hoorde ze denken. Langzaamaan begon er al iets in te zinken.

“Hoe goed ken jij jezelf?”, vroeg ik aan hem.
”Heel goed.”, zegt hij. Gevolgd door “Denk ik.”
”Denk je, voel je of weet je?”
”Tsja.”
”En je vriendin? Hoe goed ken je haar?”
”Vrij goed, denk ik…”
”Ok, wat heeft er dan voor gezorgd dat zij op dit punt beland is in de relatie en in zichzelf?”
”Tjsa…door dingen.”
”Dingen…. zoals?”
”Tsja…”

Een relatiecrisis is niet leuk en ik zal het niemand gunnen. En toch is het een mooi moment om ongekend diep in jezelf te gaan, waardoor je de ander nog dieper leert kennen en daardoor meer mee te verbinden. Ik heb dan ook altijd het uiterste respect voor die stellen die toch in relatietherapie willen gaan om te zien wat het hen en de relatie kan brengen.

Man in therapie

Te goed willen doen voor de ander is jezelf tekort doen
Tijdens de sessies kwam de man erachter dat hij het graag goed wilde doen voor een ander en daarmee deed hij zichzelf tekort. Dit tekort werd na verloop van tijd steeds meer voelbaar en hij begreep eerst nog niet wat er aan de hand was. Deze glijdende schaal in hem bracht hem ertoe om nog meer gas te geven, nog meer dingen te doen, maar iets klikte er maar niet in hem. Uiteindelijk begreep hij dat hij niet aan zijn geliefde durfde te vertellen dat het niet zo goed met hem ging. Dat ie even op was. Het niet meer wist. Dat hij zich klein voelde. Alsof alles waar hij voor gewerkt heeft weg was. Hij wilde haar ook niet belasten, daarom drukte hij zichzelf weg. Bang als hij was dat zij hem niet als een man zou zien. De rots op wie zij haar leven kon bouwen.

Bewust worden van de relaties uit het verleden en met zichzelf
Dit alles werd hem duidelijk doordat hij nu bewust werd van de relatie die zijn ouders met elkaar en met zichzelf hadden. Doordat zijn vader niet open was en het niet deelde met moeder, ging moeder meer wijn drinken. Zij stond klaar om er voor hem te zijn, maar er was nooit eens een moment dat zij er voor hem kon zijn. Daardoor voelde zij zich nutteloos in de relatie. En ook had ze problemen dat zij wel die momenten had dat zij zich niet zo sterk voelde. Die deelde ze minder en minder met hem. Maar het zat er wel, dus moest ze dat wegdrukken. Wijn werd steeds meer haar beste vriend. En vader ging steeds meer dingen buitenshuis doen. Hij had een fiets gekocht en ging met een groepje wielrennen.

Hij ontdekte dat als vader en moeder dit met elkaar hadden gedeeld, dat zij een hele andere, meer liefdevollere, betekenisvolle en diepere relatie zouden hebben gehad. Hij begreep dat hij deze fout niet mocht maken en dat hij juist verder moest (zien te) gaan door zijn kwetsbaarheden te delen en dat dit juist mooi en helend kan zijn.

Vrouw in therapie

De vrouw kwam erachter dat ze altijd bezig was met de ander, maar wel in die mate dat zij er zelf door ‘gezien’ werd. Zij wilde altijd de reddende engel zijn. Hierdoor had zij niet door dat zij ook uitzond dat een reddende engel niet zelf gered hoefde te worden. Immers, ze stond alleen klaar voor anderen. In therapie kwam ze erachter dat ze dit had geërfd van haar moeder die voor alles en iedereen zorgde, maar niet voor zichzelf. De boosheid die moeder in zich had en haar verongelijktheid wanneer andere haar niet ‘zagen’, werd geuit bij haar dochter. Zij mocht het verdriet van haar moeder aanhoren, want er was niemand anders voor moeder.

Reddende engel werd gevallen engel
Zij ontdekte dat zij nog steeds bezig was om haar moeder te redden en dat zij haar moeder ‘zielig’ vond omdat haar tekort werd gedaan. Ze ontdekte dat moeder een volwassen vrouw is die moest leren om zichzelf te openen naar anderen. Hierdoor zou zij de rol van reddende engel maar soms even moeten opgeven. Ze ontdekte hoe moeilijk zij het vond om haar moeder, die haar het leven had geschonken, hierin los te laten. Dat voelde als verraad. Maar ze begreep ook dat het verraad was door het niet eerlijk te zeggen. Ze ontdekte dat het leven voor zichzelf bedoeld was. Dat ze de buitenwereld meer los mocht laten en de binnenwereld mocht omarmen. Ze besefte ook nu dat ze continu gezien wilde worden door haar partner voor al het zorgen en redden wat ze deed in haar omgeving. En daardoor wat ze eigenlijk naar haar partner uitzond.

Nieuwe ontdekkingen in zichzelf en elkaar leverde nieuwe verbindingen op
Thuis spraken ze over wat ze hadden ontdekt. En ze merkten dat er heel veel te praten was over hun verleden. Alsof er een nieuwe wereld was opengegaan, waarin zij zichzelf opnieuw konden bezien, zich los konden maken van de invloed van hun ouders, zodat ze samen sterk en voor elkaar konden gaan staan wanneer het nodig was. Zij voelde zich echt gezien door hem. Hij voelde zich eindelijk niet meer geblokkeerd en was ‘open’ gegaan. Samen ontdekten zij hele nieuwe lagen in hun relatie.